Aldís Hafsteinsdóttir

Hugurinn hefur verið á reiki undanfarna daga. Við Adda erum búnar að vera vinkonur frá því vorum á öðru ári. Höfum fylgst að í gegnum lífið og aldrei borið skugga á vinskap okkar. Höfum alltaf reynt að hittast með reglulegu millibili. En nú munum við ekki framar fara saman í berjamó, eyða réttardeginum saman eða áramótunum. Bílferðirnar okkar til Reykjavíkur verða ekki fleiri. Ég trúi því þó að þetta munum við allt gera aftur á öðrum tíma á öðrum stað. Börnin hennar fjögur, Eiríkur og elsku Svava og Gunna verða ávallt hluti af okkar lífi, minningin mun lifa um yndislega vinkonu.

Valdimar bróðir var svo elskulegur að skanna nokkrar myndir af okkur Öddu. Þær rifja upp margar góðar minningar:






Á fyrstu myndinni erum við uppi í Dal að vaða í heitum læk, ætli við séum ekki fimm ára þarna. Hann Skírnir litli er nú ósköp líkur móður sinni!

Litla skvísan í barnavagninum er hún Guðrún systir mín, þannig að þessi mynd er tekin sumarið 1970. Myndarlegi ungi maðurinn á myndinni er Valdimar bróðir.

Á svo til öllum bekkjarmyndum sitjum við hlið við hlið. Þessi er tekin í 8 ára bekk hjá Valdísi Halldórsdóttur kennarara og þarna má sjá hvernig Bjössi Gests gægist yfir öxlina á Öddu. Hún með grallarasvipinn og ég svona líka settleg, með gosbrunn í hárinu.

Myndin fyrir utan garðhýsið er tekin þegar við vorum að klára níunda bekk minnir mig. Svona líka myndarlegar :-)

Síðasta myndin er tekin á leiðinni norður til Akureyrar haustið 1983 þegar við vorum að fara í fjórða bekk í Menntó. Það var nú eins gott að mæta í rétta klæðnaðnum ! ! !
Öddu var alltaf aðeins meira sama um það, hér í þessari líka flottu lopapeysu :-)