Aldís Hafsteinsdóttir

Þriðjudagur ...

Þónokkur erill hefur verið í vinnunni bæði í dag og í gær og margir sem þurft hafa að ræða við mig um hin margvíslegustu mál. Allt frá vangaveltum um lóðaúthlutanir og leikskóla, umhverfismál, skógrækt, slitlag og virkjanir og allt þar á milli.
Nú eru líka að raðast í dagbókina hinir ýmsu fundir og ráðstefnur haustsins en allt er að fara á fullan gang eftir dróma sumarsins. Haustið er tími fundanna því þá eru hinir ýmsu aðalfundir oft haldnir og auk þess fjármálaráðstefnan sem markar upphaf fjárhagsáætlunargerðar í mörgum sveitarfélögum.

En meðal þeirra sem höfðu samband í gær var sr. Tómas Guðmundsson, gamli sóknarpresturinn okkar hér í Hveragerði. Hann vildi endilega ræða við mig í framhaldi af frétt sem birtist í sunnudagsfréttum ríkisstjónvarpsins um mjúkhýsið. Vildi Tómas koma því á framfæri að uppúr 1970 bjó hann um tíma með fjölskyldu sinni í Svíþjóð. Til að drýgja tekjurnar tók hann að sér þrif á Arlanda flugvelli en þá var verið að byggja nýja flugstöð fyrir innanlandsflugið. Meðan á byggingunni stóð var reist stórt mjúkhýsi (loftborið hús) á flugvellinum sem hýsti alla þjónustu við innanlandsflugið þar til hin nýja bygging var tekin í notkun nokkrum misserum síðar. Þegar það gerðist þá var mjúkhýsið einfaldlega tekið niður og flutt annað þar sem meiri þörf var fyrir það. sr. Tómas vildi einfaldlega koma þessari reynslu sinni á framfæri við bæjarbúa og jafnframt að aldrei hafði hann orðið var við nokkur vandræði vegna þessa húss þvert á móti hefði hann verið afar hrifinn af þessari nýstarlegu byggingatækni. Þetta var gott símtal en það er ávallt notalegt að heyra í sr. Tómasi. Sérstaklega þegar hann miðlar svona góðri reynslu.

Ég verð að segja að mér finnst sérstakt þegar fólk neitar að kynna sér mál áður en afstaða er tekin til þeirra. Það ber vott um mikla þröngsýni að vilja ekki líta á mál frá öllum hliðum sérstaklega þegar svona auðvelt er að nálgast upplýsingar eins og nú er. Það er lika sérstakt þegar enginn vilji er sýndur til að kynna sér afstöðu og reynslu annarra þjóða sem hafa eins og í þessu tilfelli áratuga reynslu af loftbornum mannvirkjum. Þó að það sé auðvitað augljóst að erfitt verði að finna fjármagn til íþróttamannvirkja á næstunni þá er sú staðreynd óumflýjanleg að loftborið hús kostar margfalt minna en hefðbundnari byggingar. Hef ég leyft mér að skjóta á að loftborið hús kosti um fjórðungi minna en hefðbundnari hús. Enn á þó eftir að kostnaðarreikna jarðvegsvinnu, sökkla, tækjakaup innandyra og frágang á lóð. En kostnaður við sjálft húsið liggur fyrir, losar 100 milljónir króna hingað komið, uppsett ásamt ýmsum búnaði. Í mínum huga er þetta ekki flókið ef við eigum að geta leyst vanda hinna ýmsu deilda Hamars hvað aðstöðu snertir þá verðum við að hugsa eftir nýjum brautum. Hveragerðisbær hefur ekki bolmagn til að byggja íþróttamannvirki sem kostað gætu rúman milljarð, við gætum aftur á móti ráðið við að framkvæma slíkt fyrir fjórðunginn eða 250 milljónir það er einfaldlega allt annar handleggur! !

---------------------------