Aldís Hafsteinsdóttir

Gjörningahópurinn Weird girls leikur í nýjasta myndabandi Emilíönu Torrini við lagið I´ve heard it all before.
Slíkt væri auðvitað ekki fréttnæmt hér fyrir austan fjall nema af þeirri ástæðu að sviðsmyndin sem varð fyrir valinu er ekki af verri endanum, sjálf Sundlaugin í Laugaskarði.

Þá vitum við hvað verið var að gera í sundlauginni daginn góða sem lokað var vegna veru erlendra myndatökumanna. Það færist sífellt í vöxt að sundlaugin sé notuð sem sviðsmynd enda er laugin einstaklega falleg og umhverfið stórbrotið.
Orkuveita Reykjavíkur tók til dæmis glæsilegar myndir í sundlauginni sem prýða ársskýrslu OR. Allt er þetta góð auglýsing fyrir sundlaugina okkar og slíkt er ávallt vel þegið.
Fleiri myndir af tökustað er hægt að sjá hér.
---------------------------
Það er svo merkilegt að á meðan endalausum upplýsingum í formi greinaskrifa og viðtala er dengt yfir þjóðina þá kalla hópar fólks eftir enn frekari upplýsingum. Getur það verið að öll blöð og fjölmiðlar séu uppfull af gagnslausum upplýsingum sem lítið gera annað en að rugla þjóðina? Nú koma auðmennirnir til dæmis allir í fjölmiðla og láta taka við sig löng og ítarleg viðtöl ætla væntanlega með því að slá á reiði almennings gagnvart þeim. Virkar ekki! Klögurnar ganga á víxl og enginn virðist ætla að taka ábyrgð á því ástandi sem hér hefur skapast. Það kemur svo sem ekki á óvart. Þess mikilvægara er að fá nú þegar hlutlausa aðila til að fara yfir þá atburðarás sem hér átti sér stað. Hvað í veröldinni varð til þess að við sem þjóð erum komin í þá stöðu sem nú er raunin? Stöðu sem vel að merkja getur ekki annað en versnað þegar líður á veturinn. Stöðu sem gerir það að verkum að 70% þjóðarinnar sér ekki aðra leið út úr ógöngunum en að ganga í Evrópusambandið og taka upp Evruna. Það er svosem ekki skrýtið þó að leitað sé í örvæntingu að útleið sem bætt gæti ástandið en það kann ekki góðri lukku að stýra að jafn örlagaríkar ákvarðanir séu teknar undir þeim óveðursskýjum sem nú hrannst upp. Ég hef verið eindreginn andstæðingur þess að við gengum í Evrópusambandið enda hefur mér verið afar annt um sjálfstæði okkar sem þjóðar og hugnast lítt að Íslendingar verði húskarlar í vistarböndum í hinni stóru Evrópu. Nú er aftur á móti svo komið að þjóðin sér enga aðra útleið en að ganga Evrópu á hönd og kannski skiljanlega. Það er sorglegt að sjá hvernig spilað var úr sjálfstæðinu sem svo hart var barist fyrir. Stutt en laggott verður það tímabil ef gengið verður í Evrópusambandið, en við sem þjóð höfum heldur ekki kunnað fótum okkar forráð, því miður!