Aldís Hafsteinsdóttir

Af kreppusótt og örbirgðarótta...

Eftir að kreppusóttin heltók mig síðasta þriðjudag þá hef ég varla fundið fyrir henni síðan. Það er auðvitað ekki mjög flókið að það er bara tvennt í stöðunni eins og sérfræðingarnir segja og það er að duga, nú eða að drepast. Eftir að þriðjudagsfárið gekk yfir ákvað ég að duga...

Eftir niðurdrepandi fréttir liðinnar viku þá alla vega hefur mánudagurinn liðið án teljandi stórtíðinda. Kompás undirlagður ráðleggingum til sparnaðar og fullt af snillingum miðlaði þar af reynslu sinni. Erlendir vinir fjölskyldunnar hafa líka boðið fram aðstoð ef við skyldum liða skort hér og fer þar fremst í flokki hún Dorelis í Þýskalandi "tengda" móðir hennar Guðrúnar systur. Hún er þegar farin að leita að fötum til að létta fjölskyldunni á Iðjumörkinni lífið, mat hefur hún einnig hug á að senda en peninga vill hún ekki leggja undir endi hverfi þeir jafnóðum í óðaverðbólgunni sem hér ríkir að hennar mati. Hún Doralis er nefnilega með margfalda kreppureynslu frá Þýskalandi eftirstríðsáranna og miðlar því óspart. Við Lalli höfum fengið hughreystandi skilaboð frá Danmörku, Noregi og Bretlandi frá þarlendum vinum okkar þannig að almenningur um alla Evrópu er vel meðvitaður um ástand mála hér. Hefði nú reyndar frekar viljað bíða eftir hefðbundnum jólaóskum heldur en að fá núna meinfýsislegar athugasemdir um ástand mála á skerinu.

Ræddi í dag lengi við framkvæmdasjóra Vinnumálastofnunar á Suðurlandi og fórum við vel yfir ástand mála á atvinnumarkaðnum. Ljóst er að afar lítið atvinnuleysi er á Suðurlandi eða 0,8%. Samkvæmt fræðunum er náttúrulegt atvinnuleysi í kringum 3% en það eru alltaf einhverjir sem á hverjum tíma eru án atvinnu af hinum ýmsu ástæðum. Því er ljóst að um atvinnuleysi er ekki að ræða hér á Suðurland allavega ekki eins og er.

Hitti einnig Jón Ragnarsson, sóknarprest, og ræddum við meðal annars ástand mála í þjóðfélaginu. Það er mikilvægt á tímum sem þessum að fá reglulega upplýsingar frá þeim sem vinna við að aðstoða þá sem eiga í erfiðleikum.