Aldís Hafsteinsdóttir

Öskudagur ...

Hér var mikið fjör í dag, heilmargir hópar komu, sungu fyrir starfsmenn og fengu sælgæti fyrir. Veðrið lék reyndar ekki við ungu kynslóðina því í rokinu uppúr hádegi fór að snjóa þannig að heldur var hráslagalegt að sjá krakkana hrekjast undan veðrinu eftir Breiðumörkinni. Þau reyndar létu það nú ekki á sig fá og mættu í hvert fyrirtæki og hverja verslun galvösk og glöð. Yngsti fjölskyldumeðlimurinn tók virkan þátt í gleðinni dulbúinn sem hermaður með orðu og dátahúfu ættaða frá Serbíu ! Frænka hans, jafngömul, lenti í útvarpsviðtali í vikunni þar sem hún var spurð út í öskudagsbúninga og slíkt. Okkur fjölskyldunni fannst mjög skondið svarið um að oftast hefði hún verið læknir, hjúkrunarfræðingur nú eða Kjörís maður. Útvarpsmaðurinn staðsettur í Reykjavík skildi ekki þetta góða starfsheiti og áttaði sig eðlilega ekki á því hversu fjölbreytt notkun getur falist í hvítum slopp og hárneti utan úr ísgerð. Öll börn í fjölskyldunni hafa verið Kjörís menn með pinnakassa dinglandi á maganum. Þetta er nefnilega svo ansi fljótgerður búningur og það er ómetanlegt í stressinu sem fylgir þessum degi.

Mamma sýnir nú á bókasafninu listmuni sem hún hefur unnið í gegnum tíðina. Hún hefur alla tíð málað og skreytt hina ýmsu muni með listaverkum og til dæmis hafa barnabörnin notið þeirra forréttinda að geta leitað til ömmu með skreytingar á muni sem þau hafa smíðað í handmennt í skólanum. Það er virkilega gaman að sjá þessa fallegu hluti sem ég þekki svo vel skyndilega komna á sýningu.