Aldís Hafsteinsdóttir

Opið hús og Skagafjörður

Fyrsta opna hús Sjálfstæðismanna var á laugardagsmorgninum og var afar vel mætt. Greinilegt að það er mikil þörf fyrir að viðhalda þessari hefð og verður það gert fram að jólaföstu og svo aftur byrjað eftir áramót til vors.

Ákváðum skyndilega að renna norður á Sauðárkrók eftir hádegi á laugardeginum og vorum komin norður áður en við var litið. Tengdapabbi fór á kjördæmisþing Sjálfstæðismanna vestur á Ísafjörð og því ákváðum við halda tengdamömmu selskap um helgina. Það er öðruvísi um að litast á Króknum að vetri til heldur en á sumrin þegar allt er fullt af ferðamönnum. Skagafjörðurinn skartaði sínu fegursta núna um helgina. Þrátt fyrir snjó í fjöllum voru haustlitirnir í algleymingi, logn og sól. Fjöruferð er skylda og eins gönguferð um gamla bæinn þegar farið er á Krókinn. Laufey var stödd á Akureyri og því kíktu hún og vinur hennar til okkar og var gaman að því. Fórum í dag sunnudag út á Hofsós á skemmtun sem haldin var til styrktar minningarsjóði Rakelar Pálmadóttur. Sú stúlka á litla nöfnu í Hveragerði hana Rakel Rós sem er dóttir Þóreyjar vinkonu. Þarna voru flestir Hofsós búar sjálfsagt mættir á staðinn enda Höfðaborg full út úr dyrum. Meðal þeirra sem tóku þátt í dagskránni voru öll börn grunnskólans en þau eru að því að mér sýndist rétt rúmlega 30 talsins. Við urðum aftur á móti að sleppa skagfirsku hnallþórunum og kakóinu því ég þurfti að ná fundi fyrir sunnan kl. 9 í kvöld.

Þegar maður keyrir í gegnum hvert sveitarfélagið af öðru á leiðinni norður þá getur maður ekki annað en hugsað til þess munar sem er á sveitarfélögum í landinu. Það er ósköp auðvelt að sitja fyrir sunnan og gagnrýna allt sem gert er úti á landi þegar viðkomandi þurfa ekki að standa frammi fyrir þeim ákvörðunum sjálfir. Sveitarstjórnarmenn fyrir utan stór Reykjavíkursvæðið þurfa allir að eyða ómældri orku í að bregðast við fólksfækkun og fábreytni í atvinnulífi. Alltof oft án þess að sjá nokkurn tíma afrakstur erfiði síns. Þrátt fyrir að ég væri ansi hreikin af góðri stöðu Hveragerðisbæjar í úttekt Fréttablaðsins þá þótti mér harkalega fjallað um aðra landshluta. Það stakk þegar sagt var að á Norðurlandi ætti enginn staður sér viðreisnar von nema Akureyri. Samkvæmt staðlinum sjálfsagt rétt en fleiri atriði má án vafa finna sem gera viðkomandi staði búsældarlegri en þarna kom fram. Þess vegna var gaman að hlusta á sóknarprestinn á Hofsósi, borgarbarn sem þarna hefur búið í tvö ár og greinilega kann vel að meta þau gæði sem felast í lífinu á landsbyggðinni.