Aldís Hafsteinsdóttir

Ungmenni í óbærilegum aðstæðum ...

Málefni piltsins sem tekinn var um helgina fyrir að smygla eiturlyfjum inn í fangelsið á Litla Hrauni áttu, af sérstökum ástæðum, hug minn allan í dag.

Þessi ungi maður braut þarna gróflega af sér og brást trausti sem honum var sýnt með ráðningunni og verður að súpa seyðið af gjörðum sínum. Ef það reynist rétt að hann hafi á einhvern hátt verið þvingaður af föngum til að gera hluti sem bæði eru óréttlætanlegir og ólöglegir verður vonandi tekið á þeim mönnum líka.

Ungi maðurinn fékk í fangelsinu sumarvinnu við afleysingar í aðstæðum sem greinilega voru honum ofviða. Hvað á það líka að þýða að setja óharðnaða unglinga í störf sem þessi? Í reglugerð um fangaverði segir að umsækjendur um embætti fangavarðar, hvort heldur í fasta stöðu eða til afleysinga skuli vera á aldrinum 20-40 ára og hafa ekki hlotið refsiviðurlög samkvæmt almennum hegningarlögum.

Finnst okkur í lagi að tvítugt ungmenni starfi sem fangavörður og umgangist þar daglega hættulegustu glæpamenn þjóðarinnar? Í stöður sem þessar á aldurstakmarkið að vera að lágmarki 25 ár. Hversu gáfulegt er það síðan að neita fólki eldra en 40 ára um fangavarðastöðu á þeirri forsendu að það sé of gamalt? Ætli andlegur þroski, sem við flest hver ávinnum okkur með aldrinum, ætti ekki að skipa hærri sess en unggæðingslegt líkamlegt atgervi sem Fangelsismálastofnun horfir greinilega meira til með þessum líka frábæra árangri.

Börn eru ósjálfráða á ábyrgð foreldra sinna til 18 ára aldurs. Um tvítugt eru þau enn of ung til að stunda ákveðin störf. Yfirvöld dómsmála ættu að vera meðvitaðri um þær breytingar sem hækkun sjálfræðisaldursins hafði í för með sér og vernda ungmennin okkar gegn aðstæðum sem þessum. Aðstæðum sem þau mörg hver ráða ekki við jafnvel þó þau leiðist ekki út í lögbrot eins og gerðist í þessu tilviki. Tökum tillit til þess að samfélagið hefur breyst og sínum almenna heilbrigða skynsemi þegar ráðið er í stöður sem geta reynst ungu fólki skaðlegar.