Aldís Hafsteinsdóttir

Umhverfisspjöll af öllu tagi!

Í morgun komu í heimsókn Selfyssingarnir, Guðmundur Kristinsson, frændi minn, og Árni Valdimarsson. Þeir hafa undanfarið barist ötullega gegn malarnámunni í Ingólfsfjalli og í morgun leituðu þeir ásjár Sigríðar Önnu Þórðardóttur, umhverfisráðherra. Færðu þeir henni innbundna bók með öllu því efni sem birst hefur um málefni námunnar og er ekki að efa að ráðherra verður miklu mun fróðari um málið að þeirri lesningu lokinni. Ég er þeirrar skoðunar að þrátt fyrir það útlitslýti sem malarnámið er á fjallinu þá verður ekkert að gert í málinu nema með aðkomu opinberra aðila sem yrðu að bæta eigendum þann eignamissi sem þeir verða fyrir yrði námunni lokað.

Hef reyndar vakið athygli þeirra félaga á öðru umhverfisslysi sem á sér stað í túnfæti okkar þessa dagana. Það eru framkvæmdir Orkuveitu Reykjavíkur á Hellisheiði. Þar virðist Orkuveitan hafa frjálsar hendur við hvaða framkvæmdir sem er. Vegaslóðar eru komnir þvers og kruss útum alla heiði, gríðarstór borstæði eru á mörgum stöðum og skyndilega eru komnir afleggjarar inná þjóðveg no. 1 á hinum undarlegustu stöðum, athugasemdalaust. Fornar þjóðleiðir eru þveraðar með girðingum og vegum og öllum finnst þetta í lagi!
Hvar eru allir umhverfissinnarnir sem fóru hamförum vegna Kárahnjúka? Er þeirra nánasta nágrenni ekki meira virði en svo að því má fórna fyrir brölt risans í vestri.
Hellisheiðin er útivistarparadís fyrir borgarbúa. Er náttúran meira virði og merkilegri eftir því sem lengra er frá höfuðborginni og færri geta og hafa notið? Tvískinnungurinn er algjör og ég hvet fólk til að leggja leið sína uppá Hellisheiði og sjá með eigin augum þær gríðarlegu framkvæmdir og umhverfisspjöll sem þar eiga sér stað.