Aldís Hafsteinsdóttir

Komin heim eftir viðburðaríka daga í Króatíu.
Hefði viljað komast einn dag enn í tölvu en það gafst enginn tími til þess þarna úti.
Á miðvikudaginn áttum við frí og gátum kíkt í búðir og skoðað borgina. Við Lárus röltum þarna um götur bæjarins, sleiktum sólina og höfðum það notalegt. Þarna var um 12 stiga hiti og sól svo þetta var eins og á góðum sumardegi hér heima. Kíktum á markaðinn um morguninn og þar mátti sjá endalausar breiður af grænmeti og ávöxtum en minna af handverki og slíku. Tókst samt að versla fullt af hekluðum og knipluðum dúkum og kökukefli sem ég gat ekki annað en keypt því sú gamla sem var að selja það var svo skrambi ýtin! Síðan keyptum við alveg snilldarlegan sígarettuskammtara sem stelpurnar á skrifstofunni eiga að fá ;-)
Þetta var fallegt handverk sem kostaði svo til ekki neitt og ekki annað en sjálfsagt að skilja eftir svolítið af gjaldeyri þarna.

Annars var mikil skemmtun að skoða skartgripaverslanir enda gull og glys þarna á mun viðráðanlegra veðri en við eigum að venjast. Við enduðum á því að kaupa okkur nýja giftingarhringi og skemmtum okkur konunglega við þá iðju. Sögðumst vera að endurnýja hjúskaparheitið og vildum fá gjafir, þá vildu viðstaddir veislu svo við hættum snarlega við þá heimtufrekju ...
Þarna urðu semsagt gömlu námsmanna hringirnir að víkja, fyrir öðrum betri.

Um kvöldið fórum við Íslendingarnir út að borða á ítalskan stað og Kym og George frá Möltu komu með.
Þau voru þau einu á ráðstefnunni sem voru eftir og líka afar skemmtileg þannig að þetta var hið besta kvöld. Ekkert síðra en kvöldið áður en þá fór öll ráðstefnan á kínverskan stað, þar sátum við fram eftir kvöldi en síðan fórum við af stað undir styrkri stjórn risavaxinnna leigubílstjóra að leita að dansstað. Þeir keyrðu með okkur óravegu út í útverfi borgarinnar og sögðu að þar væri fjörið. Það var nú svo langt í frá rétt hjá þeim, staðurinn að loka eftir klukkustund og engin músík. Þá sögðust snillingarnir vita um stað í miðborginni og þangað var brunað á 4 leigubílum. Þar var nú bara lokað þá var nú flestum nóg boðið og var labbað uppá hótel svo beljakarnir myndu ekki ræna meiri pening af okku þetta kvöldið. Hótelbarinn varð svo fyrir valinu enn eina ferðina.

Við upplifðum þó síðasta kvöldið að heimsækja spilavíti sem var við hliðina á hótelinu. Þar hefði nú verið hægt að eyða fúlgum fjár á litlum tíma ef viljinn hefði verið fyrir hendi. Sem betur fer vorum við ansi rög við að spila enda var það litla sem lagt var undir fljótt að gufa upp.

Fimmtudagurinn fór allur í það að fljúga heim. Við Sigrún urðum þess valdandi að bíða varð eftir okkur á flugvellinum í Zagreb þar sem við fórum á síðustu mínútu að ná í Tax free peningana okkar. Þar varð okkur til happs góðmennska tollaranna sem hleyptu okkur fram og til baka um hliðin eins og ekkert væri. Karlpeningurinn í hópnum var nú ekkert of ánægður með þetta framtak okkar :-)
Það var yndislegt að fljúga yfir fjöllin, útsýnið var dýrlegt ekki skýhnoðri á himni. Í München tók á móti okkur yndislegt veður og sú alharðasta vopnaleit sem við höfum lent í. Maður fylltist gríðarlegri öryggiskennd þegar hver einasta taska sem átti að fara í handfarangur var opnuð og skoðuð, strákarnir sem voru með kristal í töskunum lentu í sérstakri skoðun því það sést ekki í gegnum kristal í málmleitartækjum. Þó við værum pirruð í röðinni þá er þetta auðvitað hið besta mál og ekki að spurja að Þjóðverjunum, ef eitthvað stendur í reglum þá skal því sko framfylgt.

Seinkun var á fluginu frá London svo biðin þar varð enn lengri en til stóð í upphafi. Lentum síðan dauðþreytt og syfjuð í Keflavík vel eftir miðnætti. Þar tók íslenski veturinn á móti okkur af sinni alkunnu snilld. Það er ekki oft sem maður keyrir í þæfingi á Reykjanesbrautinni! Snjór og skafrenningur á heiðinni er algengari upplifun.